نقش دعا در زندگی

بسم‌الله‌الرحمن‌الرحيم

«اَللّهُمَّ اَخْرِجْني مِنْ ظُلُماتِ الْوَهْم، وَ اَكْرِمْني بِنُورِ الْفَهْم، اَللَّهُمَّ اَفْتِحْ عَلَيْنا اَبْوابَ رَحْمَتِك وَ انْشُرْ عَلَيْنَا خَزائِنَ عُلُومِك، بِرَحْمَتِك يا اَرْحَم الراحمين»[1]

پروردگارا! مرا از تاريكي‌هاي وَهْم (باطل را به جاي حق پنداشتن) خارج گردان، و به نور فهم و بصيرت بزرگم بدار. پروردگارا! درهاي رحمت خودت را برمن بگشاي، و درهاي خزينه‌هاي علومِ خودت را برمن باز فرما، به رحمت خودت اي بالاترين رحمت‌كنندگان.

در واقع ما در دعاي قبل از مطالعه، جهت علم خود را روشن مي‏كنيم، كه علمي مي‏خواهيم تا الهي باشد و موجب بصيرت ما گردد.

معني دين و دينداري

اول بايد انسان متوجه معني خودش روي اين زمين بشود تا كارهايش واقعاً بي‌نتيجه نگردد و از انجام كارهاي با معني براي خود غافل نباشد و در اين راستا وقتي انسان متوجه شد كه تماماً و بالذّات مخلوق است و هر مخلوقي تمام وجودش از خالقش است و اين واقعيت را به عمق قلب خود رساند، و نيز وقتي متوجه شد در تمام واقعيتش بنده خدا است، و اصل انسان بندگي است، و هرچه از بندگي خودش فاصله بگيرد، از اصل خود فاصله گرفته، معني دين و دينداري براي او معلوم مي‏شود، و متوجه مي‏شود دين يك هديه الهي است به بندگان، تا بندگان از اصل خود غافل نشوند و در متن دين راه ارتباط با خدا از طريق دعا، اوج برگشتن به اصل ‌خود است و در متن دينِ خداوند است كه به همه ابعاد انسان توجه شده و «انسان به وسيله راز و نياز با خداوند خويش، خواستار پيوند روح و جان و فطرت با مبدء و منشاءِ جدا گشته از آن است» و خداوند از طريق دين و در متن دين از طريق دعا تربيت واقعي انسان را محقق مي‏سازد، تا انسانِ سرگشته و سرگردان در بيابان زندگي چون قطره آبي تبخير نگردد و از اصل خود جدا بماند.

همچنان‌كه جوجه ميل به دانه خوردن دارد و در ضمن اين دانه خوردن به مرغ شدن مي‌رسد، انسان فطرتاً ميل به پرستيدنِ كمال مطلق دارد و ضمن عملِ پرستيدن، به مقصد اصلي خود كه معرفت بيشتر به خداوند، واتصال به عالم الهي است، مي‌رسد.

فطرت توحيدي داشتن انسان‌ها، يعني روح انسان با خدا آشنا است، و خدا مطلوب جان همة انسان‌ها است، و ميل به حق، عميق ترين و پايدارترين بُعد انسان است، چون ريشه در فطرت او دارد و نه در غر

:: بازدید از این مطلب : 380